Zestawienie chronologiczne rozwoju szkoły
1947 – Przejęcie obiektu na cele Szkoły Rolniczej przez Ministerstwo Rolnictwa – Wydział Oświaty Rolnictwa WRN Bydgoszcz
1.09.1947 – Powołanie Gminnej Szkoły Rolniczej
15.01.1950 – Otwarcie Rocznej Szkoły Praktyków Specjalistów – Obrotu Ziemiopłodami
15.10.1951 – Przeniesienie do Sypniewa Szkoły Praktyków Specjalistów – Hodowli Bydła z Białochowa k/Grudziądza i Szkoły Praktyków Specjalistów – Hodowli Trzody Chlewnej z Pawłowa k/Chojnic
15.01.1952 – Przemianowanie na 1-roczną Podstawową Szkołę Rolniczą dla osób po odbytej czynnej służbie wojskowej
1.09.1954 – Powołanie 4-letniego Technikum Hodowlanego
1.09.1957 – Przemianowanie na 5-letnie Technikum Rolnicze
1.09.1970 – Utworzenie przy Technikum Rolniczym Stacjonarnym Wydziału Zaocznego o okresie szkolenia 5-letniego, 3,5-letniego i telewizyjnego Technikum Zaocznego
1.09.1972 – Obok istniejących szkół rozpoczyna działalność 2-letnia Zasadnicza Szkoła Rolnicza oraz 3-letnie Technikum Rolnicze na podbudowie Zasadniczej Szkoły Zawodowej
1.09.1973 – Nadanie szkole rangi „Powiatowej Szkoły – Centrum Kształcenia Rolniczego”
1.09.1974 – Wprowadzenie nowego kierunku kształcenia – 2-letniej Zasadniczej Szkoły Mechanizacji Rolnictwa
1.09.1975 – Przemianowanie na „Zespół Szkół Centrum Kształcenia Rolniczego”
1.09.1987 – Wprowadzenie nowego kierunku kształcenia – 3-letniej Zasadniczej Szkoły Mleczarskiej
1.09.1990 – Utworzenie Zaocznego Technikum Mleczarskiego 0 okresie szkolenia 3,5letniego
1.09.1991 – Powołanie 4-letniego Liceum Zawodowego o specjalności wiejskie gospodarstwo domowe
1.09.1995 – Utworzenie 5-letniego Technikum Technologii Żywności
1.09.2003 – Utworzenie Zasadniczej Szkoły Zawodowej dla uczniów z upośledzeniem w stopniu lekkim
1.09.2009 – Utworzenie 4-letniego Technikum Turystyki Wiejskiej
01.09.2019 – Nadanie imienia ks. dra Szczepana Gracza szkołom wchodzącym w skład Zespołu Szkół Centrum Kształcenia Rolniczego w Sypniewie.
Dyrektorzy szkoły:
Kosała Jan (1947-1951)
Burdzy Michał (1951-1954)
Zmyślony Zygmunt (1954-1963)
Kujawiak Józef (1963-1991)
Niemczyk Ksawery (1991-1997)
Henryk Pawlina (1997-1999)
Zenon Pawłowski (1999-2001)
Krzysztof Manowski (2002-2004)
Grzegorz Podolszyński – p.o.
Andrzej Tondryk (2004-2005)
Marian Basa (2005 – pełni dalej)
1946-1997
Początek rozwoju ośrodka oświaty rolniczej w Sypniewie rozpoczyna się od przejęcia przez Ministerstwo Rolnictwa obiektu jakim był istniejący pałac. Na bazie tego zaplecza powołano do życia Dwuzimową Gminną Szkołę Rolniczą. Miało to miejsce w 1947 roku.
15 stycznia 1950 roku dokonano naboru do Rolniczej Szkoły Praktyków Specjalistów Obrotu Ziemiopłodami. Decyzją Wojewódzkiej Rady Narodowej Wydziału Oświaty Rolniczej z dnia 15.01.1951 r, przeniesiono do Sypniewa Szkołę Praktyków Specjalistów Hodowli Bydła z Białochowa k/Grudziądza i Hodowli Trzody Chlewnej z Pawłowa k/Chojnic. W 1952 roku szkoły te zostały przemianowane na Roczną Podstawową Szkolę Rolniczą. W okresie tym doskonalono bazę dydaktyczną z myślą o rozpoczęciu naboru do 4 letniego Technikum Hodowlanego.
Wraz z utworzeniem 5-letniego Technikum Rolniczego rozpoczęła działalność Dwuzimowa Szkoła Rolnicza, której kierownikiem był początkowo Zygmunt Zmyślony, a następnie Janusz Sobolewski. Ze sprawozdania powizytacyjnego z dnia 25.03.1960 roku dowiadujemy się, że: „Nauka w szkole dwuzimowej odbywa się na dwie zmiany: semestr I uczy się w godzinach dopołudniowych, natomiast semestr III miał zajęcia po południu ze względu na ciasnotę pomieszczeń. Lekcje w tej szkole prowadzone są w pracowni rolniczej technikum. Szkoła dwuzimowa korzysta z gabinetów i pomocy naukowych Technikum Rolniczego. Nauczycielami w tej szkole są również nauczyciele technikum, z wyjątkiem jednego, który jest na etacie szkoły dwuzimowej (inż. Dunajewski). Internat męski mieści się przy szkole podstawowej, gdzie zamieszkuje 14 uczniów. Dziewczęta korzystają z pomieszczeń internatowych na terenie Technikum Rolniczego”.
Doskonalenie bary dydaktycznej w tym okresie ograniczało się głównie do remontów bieżących i kapitalnych budynków szkolnych i gospodarstwa szkolnego. W ramach zadań inwestycyjnych powstał jedynie barak i pawilon.
Zasadniczy rozwój bazy dydaktycznej i gospodarczej przypada na lata późniejsze i realizowany jest w dwóch etapach. Pierwszy etap obejmuje lata 1963-1968. W tym okresie położono nacisk na remonty kapitalne budynków mieszkalnych, internatu – pałacu, zaplecza stołówki oraz pracowni mechanizacji rolnictwa. Nie zapominano również o gospodarstwie szkolnym stanowiącym główną bazę dydaktyczną szkolenia praktycznego. Dowodem tego były remonty kapitalne budynków połączone z ich modernizacją i adaptacją. Dotyczyło to między innymi obory, jałownika, magazynu zbożowe-paszowego oraz stodoły. Porządkowano otoczenie obiektu, zlikwidowano nietypowe pomieszczenia gospodarcze powstałe bez planu zagospodarowania i pozwolenia budowlanego. Dzięki tym decyzjom obiekty szkolny i gospodarstwa przybrały właściwy wygląd i przydatność do celów dydaktyczno-wychowawczych i gospodarczych. Równocześnie z dostosowywaniem obiektów szkolnych i gospodarstwa szkolnego do celów dydaktycznych prowadzono remonty kapitalne i bieżące budynków mieszkalnych dla nauczycieli.
Drugi etap rozbudowy szkoły i gospodarstwa szkolnego przypada na lata 1968-1972. W okresie tym rozbudowa szkoły i gospodarstwa prowadzona jest w ramach zadań inwestycyjnych. Oddano do użytku następujące obiekty:
– główny budynek szkoły,
– internat dla 200 wychowanków,
– budynki mieszkalne dla nauczycieli i pracowników, fermę trzody chlewnej,
– cielętnik.
Rozwiązano problem centralnego ogrzewania, odprowadzenia ścieków wraz z oczyszczalnią ścieków, budowy dróg, boiska sportowego i ogrodzenia. Poprawiono warunki socjalno-bytowe nauczycieli, pracowników szkoły i gospodarstwa. W ramach remontów kapitalnych powstały 24 mieszkania, a z zadań inwestycyjnych 66. Będąc w posiadaniu nowoczesnej bazy dydaktyczno-wychowawczej kolektyw kierowniczy wspólnie z nauczycielami przystąpił do uruchomienia następujących pracowni dydaktycznych z nowoczesnym ich wyposażeniem:
1. Pracownia mechanizacji rolnictwa z wydzielonymi działami dostosowanymi do kierunków nauczania takich jak:
– maszyn rolniczych,
– obróbki mechanicznej,
– obróbki ręcznej,
– spawalnictwa,
– silników i pojazdów,
– diagnostyki,
– kuziennictwa,
– obróbki drewna.
2. Pracownia produkcji roślinnej.
3. Pracownia produkcji zwierzęcej.
4. Pracownia ekonomii.
5. Pracownia fizyki.
6. Pracownia matematyki.
7. Pracownia przysposobienia obronnego.
8. Pracownia języka polskiego.
9. Pracownia języków obcych.
10. Pracownia historii i propedeutyki.
11. Pracownia gospodarstwa domowego.
12. Pracownia ekonomii i organizacji gospodarstw rolnych.
13. Pracownia biologii.
14. Pracownia informatyki.
15. Biblioteka z czytelnią.
Powstało również zaplecze dla ogrodu botanicznego stanowiącego dodatkową pomoc w realizacji programu nauczania z produkcji roślinnej.
Nowa sala gimnastyczna, rozbudowana w późniejszym okresie, jej pełne i nowoczesne wyposażenie oraz oddane do użytku boisko sportowe wpłynęły korzystnie na realizację programu z wychowania fizycznego i sportu oraz na jego wyniki. Wyżej wymienione przedsięwzięcia umożliwiły zmianę metod nauczania i przejścia z systemu klasowego na system klasowopracowniany z pełnym upoglądowieniem. Radykalnej poprawie uległy również warunki socjalnobytowe wychowanków internatu. Głównie stołówki, świetlic, pokoi cichej nauki, pomieszczeń mieszkalnych, sanitarnych oraz zaplecza gospodarczego. Pod koniec drugiego etapu rozbudowy szkoły zaistniały możliwości zmiany rozmiarów organizacyjnych szkoły i powołania nowych jednostek. Powstały nowe oddziały:
Wydziału Zaocznego,
Zasadniczej Szkoły Rolniczej,
Zasadniczej Szkoły Mechanizacji Rolnictwa, Zasadniczej Szkoły Mleczarskiej,
3 letniego Technikum Rolniczego,
W 1975 roku nastąpiło przemianowanie szkoły na Zespół Szkół Centrum Kształcenia Rolniczego im. 1 Armii Wojska Polskiego w Sypniewie. Od tego roku doskonalenie bazy dydaktyczno-wychowawczej dokonywane było w ramach bieżącej konserwacji i doposażania w niezbędny sprzęt i nowoczesne pomoce naukowe.
W listopadzie 1991 roku Państwowa Służba Ochrony Zabytków wydała decyzję w sprawie wpisania dobra kultury do rejestru zabytków: „założenie pałacowo-parkowe w Sypniewie”:
1. Pałac
2. Park
3. Palmiarnia – obecnie dom mieszkalny,
4. Gorzelnia,
5. Spichlerz,
6. Magazyn
7. Grobowiec rodziny Wilckens.
W 1992 roku przystąpiono do inwentaryzacji i renowacji zachodniej części parku pod nadzorem Zarządu Ochrony i Konserwacji Zespołów Pałacowo-Ogrodowych w Warszawie. Inwentaryzację wykonała pani mgr Magdalena Bielecka, a renowację wykonała młodzież Technikum Terenów Zieleni w Gdańsku Oliwie w 1993 i 1994 roku.
W 1996 roku przeprojektowano łącznik między szkołą, a internatem na kuchnię, stołówkę, pracownię żywienia, chemii, analiz żywności, technologii żywienia i żywności w celu przygotowania bazy do nowych typów szkół.
Od wiosny 1997 roku rozpoczęte zostaną prace budowlane, których ukończenie jest przewidziane na 1998 rok.
Szkoła Rolnicza w Sypniewie w okresie 50-lecia swojej działalności kształciła przede wszystkim dla potrzeb polskiego rolnictwa. Absolwenci z Sypniewa mieli i mają do dzisiaj, swój teoretyczny i praktyczny udział w podnoszeniu kultury rolnej na terenie województwa i kraju. Wysokie kwalifikacje, wszechstronne zainteresowania wiodły ich także na wyższe uczelnie w kraju i za granicą, na wysokie szczeble administracji państwowej.
Zawsze też, oprócz kształcenia zawodowego, starano się tu wychowywać młodzież w duchu miłości ojczyzny, na pełnowartościowych, społecznie użytecznych obywateli. Uczniowie w czasie swojego pobytu w szkole otrzymywali wspaniałe dary: umysłu, ducha i osobowości.
Wysiłki nauczycieli i dyrekcji na rzecz utrzymania i rozwoju Szkoły w Sypniewie powinny iść w parze z troską władz resortowych i oświatowych o poprawę bazy materialnej i warunków życia nauczycieli.
